Tεύχος 51

 Studio αναψύξεως Ινδών: η Γραικυλία

 ή αλλιώς

η επιστροφή του Homo sapiens

Ποια ζωική ανάγκη ωθεί έναν υπουργό απασχόλησης να έχει στη δούλεψή του ανασφάλιστους, πένητες Ινδούς; Ποια απληστία κάνει έναν υπουργό να εξαπατά το κράτος που τάχα υπηρετεί και αντί να μένει σε κατοικία να μένει σε αναψυκτήριο;

Ποιος σύμπλοκος μηχανισμός υπερνικά, αν όχι τίποτε άλλο, έστω το άγχος από το ρίσκο της κατάρρευσης της τηλεοπτικής εικόνας, από την οποία τρέφονται οι πολιτικάντηδες;

Στην ίδια χώρα, υπάρχουν άνθρωποι που δανείζονται ώστε να ξεπληρώσουν τις εισφορές για τους υπαλλήλους τους.

Στην ίδια χώρα, υπάρχουν πολίτες που χτίζουν μια ζωή ένα σπίτι –που είναι πιο νόμιμο από το αναψυκτήριο του υπουργού– κι ας μην έχουν ούτε το ένα δέκατο του κύκλου εργασιών του.

Τι ωθεί λοιπόν σε όλο και μεγαλύτερη πείνα και όλο και περισσότερο χρήμα αυτούς που τελικά καταφέρνουν να διατηρούν στο λαιμό τους την πολυτελή γραβάτα τους;

Το είχε αποκαλύψει πριν 400 χρόνια ο Σαίξπηρ: «Όσο λιγότερη αξία έχει ο άνθρωπος τόσο με περισσότερα λεφτά πρέπει να τον ταΐζεις», ή αλλιώς ειπωμένο: όσο λιγότερο το ΕΙΝΑΙ τόσο περισσότερο το ΕΧΕΙΝ.

Εκεί δηλαδή που ο ένας Homo sapiens βρίσκει αρκετό για την ψυχοσωματική του ακεραίωση και γαλήνη την περιδιάβασή του στον Ευριπίδη, τον Μπαχ ή τον Καρούζο, την κουβέντα με έναν φίλο ή τον έρωτα, ένας άλλος Homo sapiens βρίσκει τη λύση αναψυχόμενος αγεληδόν με τους ομοίους του, σε μέγαρα με κίονες και σιντριβάνια. Σε μια υπερβολή που αναζητά συνεχώς όλο και περισσότερα. Λαιμαριές εβένινες ή τρίχινες σε εξαθλιωμένα δίποδα για την εξυπηρέτησή μας, σκαμπό από τις κνήμες ελεφάντων και βάζα από λαιμούς ερωδιών για το ντεκόρ των οίκων μας, έτσι ώστε να φανερώνεται μεμιάς η πιο τρομακτική διόγκωση του ΕΧΕΙΝ, αυτή που περικλείει μέσα της χαιρέκακα όλο εκείνο το μακρύ ταξίδι της επιστροφής του Homo sapiens στις ρίζες του.

Ευτυχώς όμως, οι άνθρωποι αυτοί έχουν πάψει να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Έχουν καταφέρει αυτοί –με τη βοήθεια συνήθως και των δραστήριων προγόνων τους– να κυκλοφορούν σε συγκεκριμένων προδιαγραφών σαλόνια. Εκεί απ’ όπου απουσιάζουν εν πολλοίς τα πρόβατα. Αν τους αφήναμε ανεξέλεγκτα να κυκλοφορούν, όμοιοι ανάμεσά μας· όμοιοι σημαίνει ανίσχυροι και γι’ αυτούς συνακολουθείται και από το δυστυχείς κι από το άθλιοι· αν τους αφήναμε λοιπόν να κυκλοφορούν όμοιοι ανάμεσά μας, σε κάθε γωνιά θα βλέπαμε σπλάχνα χυμένα και αίματα και σάρκες των προβάτων δηλ., των αθώων ή των αφελών ή των ανυποψίαστων· και σκυμμένοι αυτοί από πάνω, αναίσχυντα θα γευματίζαν ή αλλιώς, με μιαν αύρα ευγενούς λαϊκότητας ειπωμένο: θα μας κατασπαράζαν ζωντανούς.

Μη λυπάστε λοιπόν για τις ανομίες τους, βγάλτε από την τσέπη σας κι άλλα λεφτά και μπουκώστε τους. Και προπαντός μην τους ζηλεύετε, έτσι ώστε η προτροπή του κυβερνητικού εκπροσώπου να γίνουμε όλοι φιλάνθρωποι να επιστραφεί πάραυτα στον αποστολέα, και μάλιστα επί πέντε.

                                                       Καραπαναγής Αποστόλης